vinaandjourney

آبشار ایگواسو (به پرتغالی: Cataratas do Iguaçu با تلفظ [kataˈɾatɐz du iɡwaˈsu]) یا آبشار ایواسو (به اسپانیایی:Cataratas del Iguazú با تلفظ [kataˈɾataz ðel iɣwaˈsu])، آبشاری نعلی‌شکل به‌طول ۲٬۷ کیلومتر^[۲] واقع در رود ایگواسو در مرزآرژانتین با برزیل است.^[۲][۱] نام این آبشار همچون نام رود ایگواسو برگرفته از واژه‌ای گوارانی (Chororo Yguasu با تلفظ [ɕoɾoɾo ɨɣʷasu]) به معنای «آب بزرگ» است.^[۲]

آبشار ایگواسو که در سال ۱۵۴۱ توسط آلوار نونز کابزا د واکا، مکتشف و جهانگرد اسپانیایی کشف گردید^[۲]، دارای دو قسمت عمده است که هرکدامشان از صدها آبشار درست شده^[۱] و جزیره‌هایی صخره‌ای و پوشیده از درخت آنها را در لبهٔ ریزشگاه ایگواسو از یکدیگر جدا می‌سازد.^[۲] در مجموع ۲۷۵ آبشار^[۳][۲] که ارتفاعشان بین ۳۰ تا ۴۰^[۱] و ۶۰ تا ۸۲ متر^[۲] متغیر است آبشار ایگواسو را تشکیل می‌دهند. همچنین این آبشار با گسترهٔ ۲٬۷ کیلومتری خود ۳ برابر آبشار نیاگارا در آمریکای شمالیوسعت داشته و از آبشار ویکتوریا در آفریقا نیز به‌طور قابل توجهی بزرگتر است.^[۲]

حجم جریان آب آبشار ایگواسو در طی فصول بارانی از ماه نوامبر تا مارس (آبان تا فروردین) به حداکثر ۱۲/۷۵۰ متر مکعب بر ثانیه می‌رسد و در طی فصول خشک از اوت تا اکتبر (مرداد تا مهر)، این میزان کاهش یافته و به حداقل خود می‌رسد.^[۲] در مجموع، میانگین جریان سالیانهٔ این آبشار در حدود ۱/۷۵۶ متر مکعب بر ثانیه است.^[۲]

هر دو کشور آرژانتین و برزیل در دو سوی آبشار ایگواسو دارای پارک‌هایی ملی هستند ^[۱] که از این دو پارک، پارک ملی ایگواسو (۱۹۳۹) در برزیل و پارک ملی ایواسو (۱۹۳۴) در آرژانتین قرار دارد.^[۲] محیط اطراف این آبشار منظره‌ای زیبا را به‌وجود آورده است که شامل انواع بگونیا، ارکیده، پرندگانی با پرهای رنگی درخشان و هزاران پروانه است^[۱] و این دو پارک نیز به منظور حفاظت از پوشش گیاهی، حیات وحش و مناظر زیبای منطقه ایجاد شده‌اند.^[۲] پارک ملی متعلق به آرژانتین در سال ۱۹۸۴و پارک ملی متعلق به برزیل در ۱۹۸۶ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.^[۲]